Parels, opsmuk voor ego's?

Jan Walgrave, ere-conservator van de provinciale musea van Antwerpen alias de man die alles weet over historische juwelen, belicht speciaal voor jou enkele geraffineerde rollen van parels in het leven van vorsten, veldheren en heersers allerlei.

Voel je een beetje koningin…

De parel is zeker een van de oudste en meest begeerde kleinoden ter wereld. Parels waren al ingeburgerd bij de high society van de oudste beschavingen. De legende van Cleopatra is er illustratief voor. Zij pochte voor Marcus Antonius dat ze het duurste drankje ter wereld zou drinken, en liet toen een prachtige parel in een mengsel van azijn oplossen. Geloof het of niet.

Vooral na de grote ontdekkingen van de 16de eeuw werden parels aan de westerse hofhoudingen een obligate decoratie van vorsten en hoge adel. Kijk naar koningin Elisabeth I van Engeland: ze was de kampioen. Op haar staatsieportretten is ze te zien met een opsmuk als een overladen kerstboom: parels in het haar, bevestigd op haar kleed – tussen de diamanten en robijnen -  en met een serie colliers die uitgerold meerdere meters uitlopen.

Zo overvloedig worden ze natuurlijk niet meer gedragen. Maar de parel, een van de meest raadselachtige en mooiste sieraden, is nog voor velen een droom.

Deze hier is een mooie barokparel, zo genoemd omdat hij niet volmaakt van vorm is. Rond 1600 werden die “rare” stenen gebruikt om er opzienbarende juwelen mee te maken, meestal in de vorm van een dier, zoals deze leeuw. Die parel is een “kanjer”, een kleinood dat de draagster een uitzonderlijk welgevoelen zal geven. De diepe glans zal ook haar doen stralen.